Gaucho Gil
Wij zijn aangekomen in Puorto San Julian. Onder weg in Argentinië zie je heel veel monumentjes. Een daarvan springt er door zijn rode kleur er altijd uit. Rode vlaggen en rode mini huisjes voor Gaucho Gil. Volgens de legende was het een arme landarbeider verliefd op een rijke weduwe. De broers van de weduwe beschuldigde Gil van diefstal. Om zichzelf te redden nam hij dienst in het leger. Hij werd een soort Robin Hood en op een dag werd hij opgepakt door de politie. Hij zou worden geëxecuteerd. Voor z'n executie gaf hij de politie te kennen dat het zoontje van de politiechef op sterven lag. Dit bleek waar te zijn en de chef bad in naam van Gaucho Gil en het zoontje bleef leven. Bij de kapelletjes worden weggebruikers van alles achter voor Gaucho Gil.
Zo'n legende bestaat ook over een vrouw "Correa" die stierf van de dorst. Daarom worden veel flessen water neer gezet.
Wij zijn ook bij het versteende woud geweest. Er liggen dikke boomstammen als een soort fossiel. Alle organische materialen zijn in het verre verleden vervangen door mineralen met behoud van de stuctuur van het hout. Erg interesant en nergens anders op de wereld te zien. Alleen de weg er naar toe was 50 km alleen maar gind, grind en nog eens grind. De 50 km weg terug alleen maar grind dus!
Verder is het een desolaat landschap waar praktisch niets groeit of leeft.
Over twee dagen steken we de Chileense grens over en gaan voor 114 km om daarna weer Argentinie in te gaan. Daar worden we verscheept naar Vuurland naar Ushuiai. Dit is met recht het einde van de wereld. Hierna is alleen nog maar de Zuidpool.
Vanuit dit unieke plekje op de wereld zal ons volgende verslag gemaakt, verstuurd worden.
