Algonquin Park en de 1000 meren
Na de prairieren en het passeren van de 90 graden westerlengte kwam een schitterend mooi stuk waar we doorheen reden. Zoveel meren links en rechts waar de weg doorheen slingerde. Later kwamen we bij Lake Superior, het grootste zoetwatermeer van de wereld.
Het heeft een oppervlakte van ruim 82100 km². Het kostte dan ook een paar dagen rijden om er langs te rijden! Een gedeelte van deze weg is genoemd naar een 23 jarige jongen, waarvan op jonge leeftijd zijn rechter been tot aan het heupgewricht geamputeerd is, vanwege kanker. Hij heeft het jaar voor zijn overlijden een mega prestatie geleverd. Hij heeft 143 dagen achtereen elke dag een marathon gelopen om geld op te halen voor kankeronderzoek. Elk jaar wordt de marathon of hope door duizenden gelopen.
Oude bekenden die we weer tegenkwamen, de Amish! Nu met paard en wagen en een waarschuwingsbord!
Hoe meer we naar het oosten reden hoe kouder het werd en derhalve ook de verkleuringen van de maple leaf in zijn volle glorie ging kleuren. Van diep rood tot geel en alle schakeringen ertussen in. Op de weg ook diverse oude fordjes gezien en zelfs een MG B!
In Algonquin Park diverse prachtige wandelingen gemaakt en we kregen Gerard zelfs zover om een tochtje in een Canadese canoe te maken!
