Ottawa, Montréal, Québec.
Voordat we naar Ottawa reden, zijn we nog in een openluchtmusea in Algonquin park geweest en hebben gezien hoe de arbeiders vroeger zonder elektrische apparatuur de bomen kapten, vervoerden met paard en wagen of over water en over hun woonomstandigheden. Blij dat we in deze tijd leven! Er was een ongebreidelde boomkap in die tijd, want er was toch zoveel bos! Maar waar de natuur eeuwen over gedaan heeft om zo uit te groeien is door mensenhanden in 70 jaar aardig vernield. Nu is er gelukkig regulatie voor.
Â
De eerste van de drie grote steden op rij, was Ottawa. Het kanaal wordt 's winters omgetoverd in de langste verlichte schaatsbaan van Canada, 8 km. De sluizen liggen direct achterelkaar, want er is een behoorlijk verval. In Ottawa ligt een heel stuk Nederlandse geschiedenis, omdat prinses Juliana in de oorlog daar met haar kinderen verbleef. Het is de hoofdstad van Canada met al zijn ambassades een mooie, rustige stad in vergelijk met Montréal, daar zijn we uitgevlucht! Voor ons veel te druk! Québec en zijn provincie zijn totaal Frans talig georiënteerd. Terwijl alles in alle andere provincies tweetalig is, is in Québec alles alleen Frans. Probeer je het in het Engels, dan kent alleen de jeugd het een klein beetje.
Â
Dat hebben we gemerkt toen we vast kwamen te zitten bij een wegopbreking! Er stond wel route barrèe, maar auto's en vrachtverkeer reden gewoon door, dus wij ook!
We kwamen in de rulle ondergrond finaal vast te zitten! Ik zei nog optimistisch dat er op deze manier een file zou ontstaan en ze ons wel zouden willen helpen. Maar dat was buiten de waard gerekend! Niemand stak een hand uit. We waren stomme uilskuikens en redt je maar!!! Had het bord maar goed gelezen, want er stond ook een Detour aangegeven. Gelukkig zijn we zelf na het aansjouwen van stenen voor een hardere onderlaag er op eigen kracht weer uitgekomen, pfffffff. Daarna hebben we onze weg vervolgd langs de St. Laurensbaai en verder de schitterende kustweg naar het zuiden.
In Hopewell Rocks hebben we het hoogste tij verschil ter wereld beleefd. 13,5 mtr! Er verplaatst zich daar 100 biljoen ton water elke 25u. We konden lopen over de vloer van de oceaan! In deze omgeving is het alles kreeft, wat de klok slaat! Heerlijk.
Â
We zijn nu in onze laatste provincie Novo Scotia. Nu alleen nog het laatste stukje rijden naar Halifax en zit het jaar reizen erop! Zaterdag 12 oktober komen we weer aan op Schiphol. Heerlijk om onze dierbaren, vrienden en kennissen weer te ontmoeten. We hebben genoten van dit jaar, wat naar onze beleving ontzettend vlug gegaan is, maar er is geen beter thuis als thuis!