Via het Zuiden weer Noordwaarts
Allereerst willen wij iedereen een voorspoedig 2017 toewensen in goede gezondheid.
Het meest zuidelijke landpuntje van NZ is Southpoint, waar je bijna van je sokken werd geblazen. De meest zuidelijke plaats is Bluff. Ivercargill ligt er net boven en is een wat grotere plaats, maar zo uitgestorven als in Urk op zondagmiddag!
Vanaf Ivercargill konden we alleen maar noordwaarts en ons doel was als eerste Milford Sound.
Milford Sound staat bekend om z’n fjorden. We zijn daar met een boot doorheen gevaren. Alleen de weergoden zaten ons niet mee. Storm en regen en dat zou de hele week aanhouden. Ach, You can’t win them all!
Terwijl jullie in Nederland misschien zuchtten onder de griep of andere ongemakken en naar de apotheek rennen voor hoestdrank etc., wij renden naar de Pharmacie omdat we lek geprikt werden door de sandflys. Dit zijn erg kleine vliegjes die zo venijnig steken, waar een mug bij in het niet valt!
Sandflys zijn de plaag in NZ evenals de Possems. Deze zijn vanuit Australië naar NZ gebracht voor hun mooie velletje, maar zoals het met plagen gaat, ze zijn niet meer onder controle te krijgen omdat ze geen natuurlijke vijanden hebben. Possems zijn dragers van TBC, wat weer ‘n gevaar voor de volksgezondheid oplevert.
Kerst hebben we gevierd in Qeenstown. Wat ‘n leuke en levendige plaats, waar veel buitenactiviteiten zijn. Tussen Kerst en Oud en Nieuw hebben (bijna) alle NZ’ers vrij en dat is te merken op de weg en campings. Iedereen slaat lekkers in deze dagen, dus de rijen bij de kassa’s zijn navenant lang.
Wanaka wat 50 km boven Queenstown ligt aan het meer van Wanaka, heeft een interaktief puzzelmuseum. Erg grappig hoe je geest voor de gek gehouden kan worden.
Via Wanaka, zijn we naar Lake Pukaki en Lake Tekapo gegaan. Glasheldere gletsjermeren, die onderling door kanalen met elkaar verbonden zijn en door het hoogteverschil zijn er waterkrachtcentrales tussen geplaatst, die op deze manier 1/3e van de NZ bevolking van stroom voorzien. In een zijarm was een zalmkwekerij met bassins van wel 1 km lengte.
Bij MT Cook (3754 mtr) hoorden we van een Nederlandse fietser uit Nijmegen, dat de weg naar Kaikoura (13-11 zwaar getroffen door de aardbeving) aan de oostkust deels weer open was. Dat zou geweldig nieuws zijn!
We zijn door prachtige bontgekleurde lupine valleien gereden, door 5mtr hoge varens aan beide zijden van de weg over 10 km lengte, lavendelfarm bezocht en heerlijke kersen en abrikozen in stalletjes aan de weg, gekocht.
De Foodcourts buiten of in de Mall’s zijn toch een ware uitvinding. Dat ze dit nog niet in Nederland ontdekt hebben. Allemaal restaurants om een gezamenlijk plein van tafeltjes. Zodat Gerard bv z’n favoriete fish en chips en ik Pat Thai kan nuttigen!
Op weg naar onze bestemming op oudejaarsdag, hebben we onze laatste goede daad van 2016 gedaan. Midden in de bergen, geen gsm bereik, hebben we 30 km voor Fox Glacier een oude man meegenomen in onze camper. Hij had panne met z’n auto, het regende cats en dogs! en wilde graag een lift naar een garage in Fox Glacier. Dat hebben we uiteraard gedaan en als troost hebben we hem ook nog een sleutelhanger met Hollandse klompjes meegegeven. Die hebben we steeds regelmatig uitgedeeld onderweg en geeft altijd leuke reacties.
Bij de Frans Jozef Glacier hebben we Oud en Nieuw gevierd. We stonden vrij aan ‘n meertje met nog 3 andere campers en 3 auto’s. Het was een “beschaafde” viering, zonder geknal. Maar toen we weer in de bewoonde wereld waren, zagen we wel hele straten rood gekleurd!
In Greymouth aan de westkust bij de Info gevraagd of de weg naar Kaikoura, waar de fietser uit Nijmegen het over had, inderdaad open was. En we kregen daar een positief antwoord op!!!
Dus via Reefton, Hamner Springs op naar Kaikoura!
