Rondje compleet.
We zijn weer terug in Melbourne! Na ruim een half jaar en 26000 km verder. Wat hebben we veel gezien en ontmoet!
Eindelijk zien we onze vrienden uit Oosterwolde, die een maand later naar Australië vertrokken dan wij, met hun (zelf omgebouwde) Bremach als camper, hier op de camping in Melbourne. Zij kwamen net van de boot, die hen terugbracht van Tasmanië. Tassie zoals de Australiërs lieflijk zeggen over dit mooie eiland. We krijgen allerhande info van hen en het is gezellig om een paar dagen met elkaar op te trekken. Zij gaan zaterdag de 30e sept huiswaarts, na eerst hun camper afgelopen woensdag in een container te hebben geplaatst. Ondanks dat wij beiden ongeveer hetzelfde “rondje” hebben gereden, bleven zij toch steeds 1000-1200 km voor ons uit. Zij gestart in Perth en wij in Melbourne.
Wat hebben wij veel caravans gezien. Het lijkt wel of iedereen “on the move” is. De mensen uit het zuiden gaan in de winter naar het noorden waar het dan subtropisch is en gaan in sept/okt weer terug omdat het dan daar weer te heet wordt. Tot 7,5 ton gewicht mag je met een caravan zonder extra rijexamen, de weg op. Bijna alle caravans zijn dubbel-assig. Er moet dan wel een flinke auto voor die zo’n ding kan trekken. De aankoppeling is totaal anders dan bij ons. Het zit met zware kettingen vast aan de auto en heeft een vierkant koppelstuk en wel 3 stekkers voor verlichting, accu enz. We hebben caravans in soorten en maten langs zien rijden, hoge , lage, uitschuifbare en zelfs een met een overdekt terras achterop! Sprokkelhout, voor het kampvuur ’s avonds, wordt onderweg verzameld, voor of achterop de auto. Satelliet schotels hebben we weinig gezien, wel heel aparte antennes. Aussies zijn blijkbaar gek op mooie aluminium velgen, zowel op de auto als op de caravan. Auto’s met caravans (soms wel tot 18 mtr), waarvan het voor velen hun thuis is, noemen ze hier Big Rig. Velen adverteren met hun beroep achter de caravan, zoals elektricien, huiskapper of chiropractor om “bij te klussen” als erom gevraagd wordt. De nummerborden in al deze staten van Australië hebben een eigen kleur, Rode, zwarte, gele, witte, groene hebben we langs zien komen.
Australiërs zijn oorspronkelijk Pome’s. Prisonairs Of Mother England (met dank aan Joke). Vaak ging het gesprek met de Aussies over onze camper, die ze heel bijzonder vonden door de 4x4. Australiërs zijn oprecht geïnteresseerd in ons land en zijn, waarschijnlijk door familie in Nederland, goed op de hoogte van het politieke klimaat en de in hun ogen “overheersing” van Brussel. Waarom we de migranten uit Afrika niet rechtsomkeer sturen, zoals zij hebben gedaan! Australië neemt wel veel vluchtelingen op, maar via de VN en andere kanalen.
Door de vele migranten in grote steden is hier ook polarisatie en segregatie. Vele Aussies spreken hun haatgevoelens uit door de stelling: Onze voorouders zijn met niets gekomen, hebben altijd hard gewerkt en hebben dit land opgebouwd. De “nieuwelingen” worden in hun ogen gepamperd. Integratie is hier dus ook een moeilijk iets evenals het Aboriginal probleem.
Wat leuk te vermelden is dat we vele Aussies hebben gesproken die Europa hebben “gedaan”. Natuurlijk voor familiebezoek en met een cruise van Boedapest naar Amsterdam! Schijnt heel populair te zijn. Wat we ook steeds horen is dat, als je nog ‘n keer naar Europa wilt, je het NU moet doen. Zij gaan ervan uit dat over tien jaar de moslims het hier voor het zeggen hebben. Wel beangstigend te horen, hoe hun wereldbeeld eruit ziet.
Zaterdag de 30e vertrekt de Spirit of Tasmania met ons en de camper aan boord, om te zien of dit eiland echt zo mooi is als beweerd wordt!
