Perth en verder Noordwaarts.
Western Australia (De provincie waar we nu al enige tijd in verblijven) is onmetelijk groot. Deze deelstaat heeft een oppervlakte van ruim 2,5 miljoen km2 en daarmee meer dan vier keer zo groot als Frankrijk. In feite zou WA, als het zelfstandig was, het op acht na grootste land ter wereld zijn – en het leegste. India, dat even groot is, heeft meer dan 1 miljard inwoners, terwijl in WA slechts 2,4 miljoen mensen leven – van wie 75% ook nog eens in Perth woont!
Maar Perth is een leuke, gezellige en moderne stad met her en der oude gebouwen die prima geconserveerd zijn.
De eindeloosheid van kaarsrechte wegen, zover als je kijken kunt en de paar auto’s op de weg, moet je meegemaakt hebben om je er enige voorstelling van de leegte te kunnen maken. Ik had wat leuke filmpjes gemaakt van de dolfijnen en koala’s voor de kleinkinderen, maar we moesten eerst 200 km rijden alvorens we een Mc Donalds (wifi) tegenkwamen om de filmpjes te versturen! Afstanden zijn hier echt bizar.
Er zijn welgeteld 66 Nationale Parken (NP) in WA, dan nog niet eens de regionale en de marine parken meegeteld. In vele NP’s kan je voor een schijntje overnachten en elk park heeft z’n eigen bekoring. We zijn al in velen geweest resp:
In Yanchep NP waren vele wilde kangoeroes en koala’s. We troffen er een wakker, wat overdag eigenlijk zeldzaam is, want het zijn net als kangoeroes, nachtdieren.
In Nanbung NP (National Park) zijn de Pinnacles. De Pinnacles liggen in een woestijn met bizar gevormde zandstenen.
In Karbarri hebben we eerst naar het voeren van de pelikanen gekeken, elke morgen 8.45u, alvorens we het NP ingingen. Helaas was de trail naar Nature’s Window afgesloten, maar we hebben nog een mooie tocht naar een kloof gemaakt.
Monkey Mia heeft een observatorium voor dolfijnen. Ze komen tot op enkelhoogte naar je toe zwemmen. Zo koddig. Wist je dat dolfijnen 1 hersenhelft kunnen uitschakelen en zo kunnen slapen en met de andere helft wakker en alert blijven voor rovers? We kregen daar erg veel info over deze bijzondere dieren van de Rangers in Shark Bay!
Cape Range NP. Daar hebben we gesnorkeld, want er is op 5 mtr uit de kust al koraal, met leuke bontgekleurde visjes. Op de route liggen ook de stromatoliten in zee. Dit is de oudste levensvorm op onze planeet.
Kanijini NP in de Pilbara, ligt op een aangename hoogte van 800 mtr wat zorgt voor heerlijke koelte overdag! Daar waren mooie gorges (kloven) van 200 miljoen jaar oud en ’s nachts hoorde je vaak de dingo’s huilen.
Voordat we het Kanijini NP ingingen ligt Tom Price. Even voor dit plaatsje liggen op een heuvel allemaal gedenksteentjes uit de hele wereld. Erg indrukwekkend. Tom Price staat bekend om z’n ijzererts mijnen in de nabije omgeving. Wat een enorme machines worden daarvoor gebruikt en elke dag rijden er 6 treinen met 200-300 wagons, getrokken door drie locomotieven, met hoogwaardig ijzererts naar de havenplaatsen Karratha en Port Hedland. Er loopt een off-road langs deze spoorlijn, maar daar moet je wel een Permit voor hebben. Dat leek ons wel leuk om te doen. Dus eerst braaf een filmpje van 15 min moeten bekijken, met evt. gevaren enz., een donatie aan de Flying Doctors en “kat in ’t bakkie”!
Bij het offroad rijden verlagen we steeds de bandenspanning om meer grip op de weg maar ook voor meer comfort binnenin op deze wasbordwegen. Bar/PSI wordt wel met 40% naar beneden gebracht. En ja, als je dan weer op een asfaltweg komt en er is geen pompstation, dan moet je het zelf doen met meegebracht apparatuur!
180 km stof, gravel en wasbord, maar leuk…..Totdat we ongelukkigerwijs een steen tegen de beugel van de vuilwatertank kregen, onder de camper. I.p.v. naar Port Hedland zijn we eerder afgeslagen naar Karratha en dezelfde middag kon het weer gemaakt worden! Maar wat zag de camper eruit! Helemaal oranje van het gravel en stof, maar ook binnenin kon ik aan de gang met soppen, want het fijnstof komt overal door naar binnen.
Je hebt vreselijk irritante vliegen en massaal je bespringen als je buiten komt en die in je neus, in je oren en achter je bril gaan zitten. We hebben ons een netje aangeschaft die over de hoed gedragen wordt om ze maar niet in je gezicht te hebben.
Er wordt door de Australiërs hele stukken land, gecontroleerd afgebrand, om weer nieuw leven in de natuur te krijgen. En als je dan met eigen ogen ziet hoe veerkrachtig de natuur is en uit schijnbaar dood hout weer nieuw leven ontspruit, dan kunnen wij als mens daar hopelijk kracht uit putten.
Even boven Geraldton gingen we de 27e breedtegraad over, de Steenbokskeerkring en zijn nu officieel in de tropen. De tropen hier bestaan uit de “Wet” die van november tot april duurt en de “Dry” van mei t/m okt. In de Wet lopen de temperaturen op tot 45-50gr, maar nu in deze tijd is het 30-35gr en ’s nachts koelt het heerlijk af!
Van Perth, naar Broome waar we nu zijn, is het 2500 km. De weg op zich was zeer eentonig en het landschap onderweg veranderde nauwelijks, geen dieren te zien of het moet de buizerd zijn die op de thermiek zwevend een prooi zoekt. De acacia’s, gomtrees en eucalyptusbomen staan vaak solitair in het landschap en de wegen lijken vaak op een rupsbaan zo op en neer gaat het. Je snapt in dit droge dorre landschap vaak niet hoe het er hier in de “wet” uit moet zien. Vandaar dat in de dalen van de “rupsweg” The Floodway, het water het landschap in kan vloeien. De meetlat geeft dan aan hoeveel centimeter water er in staat om er evt. door te kunnen rijden.
Broome is een sfeervol plaatsje met veel Aziatische invloeden. Vroeger werd er door Japanners en Filipino’s veel gedoken naar de parels, wat veel levens kostte. Rest nog het Japans kerkhof in Broome. Tegenwoordig worden parels kunstmatig verkregen en is er een heuse industrie ontstaan.
Boven Broome hebben we nog een uitstapje noordelijker gemaakt naar Cape Leveque. Dit is allemaal Aboriginal land. Onderweg een spierwit kerkje, wat binnenin volledig met parelmoer moet zijn ingelegd. Maar juist op het tijdstip dat wij er waren, was er een uitvaart gaande. Dus uit piëteit zijn we niet naar binnen gegaan om het te fotograferen. Helemaal boven op deze punt is de camping en heb je de Indische oceaan aan de ene kant waar de haaien zwemmen (zwemmen verboden) en voorbij de punt is een prachtig strand waar je dit wel mag. Maar ons niet gezien!
Vanuit Broome gaan we bekijken of we straks de GRR (Gibb River Road) gaan rijden. Het schijnt de ultieme outback beleving te zijn van bijna 700 km off-road. Met rotsen, keien, waterpartijen waar je doorheen moet en waar krokodillen op je liggen te wachten als het fout gaat. Kortom een avontuur met de elementen. Maar we laten ons eerst goed informeren over de roadconditions en wat voor extra materiaal er moet worden meegenomen om veilig in Kununurra aan te komen.
Wordt vervolgd, of niet als de crocs……..
