Northland
Na twee weken het gebied boven de stad Auckland verkend te hebben, kregen we een indruk van de zeer afwisselende natuur. Exotisch met weelderig beplanting, van palmbomen, yucca’s, bloeiende kattenstaarten, bougainvilles, jasmijn, vuurpijlen tot kersenbloesem aan de oostkust (toen we via deze kant naar het meest noordelijke puntje gingen), tot ruigheid, naaldbossen en woeste golven aan de westkust. De wegen zijn onophoudelijk kronkelig en in hoogteverschil tot 300 mtr. We trekken overal wel bekijks met ons gele kenteken en een praatje is derhalve gauw gemaakt. We staan soms op een camping en als het even kan, in de vrije natuur. Helena Bay was daar een goed voorbeeld van. Een idyllische baai met privé strand voor de camper waar we geheel alleen stonden!
Onderweg heeft Gerard ook nog een goede daad gedaan, door een stel Hongkong Chinezen, die met een lege accu stonden, de auto weer aan de praat te krijgen.
Op ‘n kweekcentrum voor Kiwi’s, (niet te verwarren met het fruit), dit zijn nachtdieren, (vandaar de foto zonder flits), hebben we dit New-Zealandse symbool kunnen zien. Ze hebben hun reukorgaan aan het einde van hun snavel , en zijn als stelletje hun hele leven trouw aan elkaar.
Bij ‘n openluchtmuseum de oudste en nog in werking zijnde (voor trouwerijen) achthoekig kerkje van NZ gezien, welke gemaakt is uit 1 Kauri boom. De Kauri boom hebben we gezien in het Waupoua Forest, waar de grootste genaamd "Tana Mahuta" (Maori taal) staat. Hij is 51,5 mtr. hoog, heeft ‘n volume van 244,5 m3 hout en is 2000 jaar oud.
Het meest Noordelijke puntje, Cap Reigna is in 1643 reeds gespot door Abel Tasman. Hij is niet aan land gegaan, maar Cook wel in 1769 en heeft contact gelegd met de plaatselijke bevolking.
Na Cap Reigna zijn we via de westkust zuidwaarts gegaan. Het eerste stuk (zo’n 30 km) vanaf de Kaap, hebben we over het strand gereden. De 90 miles Beach (het is de enige plek ter wereld waar dit kan). Het mag bereden worden twee uur na hoogtij en uiteraard moet je voor de vloed weer wegwezen! Het zand is knoetterhard en vlak. Gerard reed met een gangetje van 60 a 65 km hier over heen. Zie filmpje. Op het smalste punt net boven de stad Auckland is het van de oost naar de west maar 25 km van kust naar kust!
We hebben prachtige wandelingen gemaakt en ik merk dat het met m’n heup steeds beter gaat. We verlaten morgen Auckland en omgeving en zijn voornemens om via de westkust richting Wellington te gaan. Het zuidelijkste puntje van Noordereiland.
De eerste weken hebben we moeten wennen aan verkeersregels, waarvan sommige hier toch anders zijn dan in Nederland. Je mag bv al over verdrijvingsstroken rijden indien je af moet slaan en ja mag alleen parkeren in de rijrichting, dus niet aan de overkant van de weg als je een gaatje ziet. De wegen zijn behoorlijk smal en vangrails op gevaarlijke stukken kennen ze niet of nauwelijks. Ook zijn er, zover we weten, drie verschillende ketens van supermarkten. Hier moet je uitvinden, wie, wat, waar heeft en de prijs. Deze liggen over het algemeen op Nederlands niveau en je kunt hier gewoon blokken kaas van 500 gr (nogmaals dank voor de kaasschaaf Aafke) kopen. De vorige twee reizen was dat ondenkbaar. Ook veel vers zomerfruit en nieuwe asperges! De winkels zijn hier overal al in Kerststemming. Diesel is hier omgerekend € 0,75. de ltr.
De beroering van de aardbeving op het Zuidereiland heeft bij menigeen de vraag doen opgeroepen: “Waar zitten Gerard en Thea” ? Fijn dat jullie zo meeleven. Zelfs van het Ministerie van BZ, waar we altijd als we buiten Europa reizen ons reisdoel vermelden, van hen kregen we 'n sms’je en het gevaar van een tsunami. Aan de oost-, maar ook aan de westkust hangen aan alle lantaarn- of telegraaf palen sirenes voor zo’n natuurgeweld.
De huizen zijn hier hoofzakelijk in bungalowstijl en veelal van hout gemaakt. Het luxere segment is van steen en heeft soms 1 verdieping..
Tot het volgende blog!
