Gibb River Road (GRR)
De hel van het noorden in het quadraad!
Wat ‘n belevenis, wat ’n leegte, wat een woestheid, wat ’n rotsen en keien, wat ’n eenzaamheid, wat ’n rust, wat ’n schoonheid, wat ’n waterpartijen de een nog dieper dan de ander, wat ‘n absolute stilte ’s nachts. Er zijn veel soorten lawaai, maar er is maar één stilte!
Voor geen duizend procent hadden we dit willen missen, het was een aanslag voor mens en machine, maar ZO de moeite waard!
Ik zal de Hymer fabriek eens mailen of ze geïnteresseerd zijn in een duur/inspanningstest van deze camper op bijna 700 km gravel/wasbord/waterpartijen. Tjonge, wat heeft de camper op z’n duvel gehad, maar wat heeft hij zich kranig gedragen! Het lezen van een off road weg is zoeken naar het juiste spoor en vergt veel concentratie, maar dat we zonder ’n lekke band erdoor gekomen zijn mag een godswonder heten. We hadden het spanningsniveau weer behoorlijk laten zakken, want de keien, rotsen waren weer behoorlijk. De banden op zich krijgen behoorlijk op hun donder en zijn nu bijna aan vervanging toe. We gaan hier op zoek naar banden met een grof profiel en waarvan de wang minstens 4 lagen moet hebben. Dit dankzij een tip van Dirk! Nederlandse banden zijn 2 laags. Onderweg genoeg gezien: spontane bermbranden, dode en levende beesten waaronder een slang en zoetwaterkrokodil. Deze hebben, in tegenstelling met de zoutwaterkrok, een spitse neus. De weg en omgeving zijn diep rood en de termietenheuvels daarom ook. Ook Boab (verwant aan de Z-Afrikaanse) bomen in diverse gradaties.
De GRR is een uitdaging voor velen. Drie dagen voor ons uit reden ATB’ers, die we later op ‘n camping troffen. Hun banden waren bijna autobanden zo dik en een zeer apart verend zadel. Wij maken ‘n diepe buiging voor zoveel sportiviteit!
Maar alvorens we de GRR reden, hadden we contact met Tanja en Theo die deze net “gedaan” hadden. Dus vers van de pers kregen up to date info. We hebben in Derby aan het begin van de GRR een professionele banden-repair set gekocht met o.a. veters voor als er een lek in ’n band komt. Helaas waren Tunnel-creek, etc afgesloten i.v.m. met herstel na de cycloon eind april.
Voordat we de uitdaging met de GRR aangingen, hebben we in een Cessna een rondvlucht gemaakt naar de Horizontal Falls. Sir David Attenburrough beschreef dit als een fenomeen, die z’n gelijke in de wereld niet kent. Spectaculair op dit van bovenaf te zien. Liever hadden we ook met n speedboot erdoorheen gevaren, maar er was een wachtlijst van twee weken. Dit was second best, maar zeer de moeite waard. De ijzerertsmijn en de kweek van de barramundi (de nationale vis) waren vanuit de lucht goed waar te nemen.
De Bungle Bungles, zandsteenformaties in de vorm van bijenkorven, hebben we overgeslagen. Vanaf de snelweg is het 56 km ontzettend slecht wegdek. Na 10 km hebben we rechtsomkeer gemaakt, toen we bij een wateroversteek voor ons 3 Toyota’s Landcruisers (4x4) bijna kopje onder zagen gaan. Dit was de aanblik van de Bungle Bungles niet waard, want we willen nog graag 20.000 km verder!
Lake Argyle heeft, naar gezegd wordt, het mooiste zwembad van Australië. Een overflow zwembad die naar beneden uitkijkt op het meer. Inderdaad ‘n plaatje.
Morgen gaan we naar een volgende provincie en steken de grens van West Australië over naar Northern Territories!
