dinsdag 21 oktober 2014

Iran

De grensovergang Armenië en Iran nam 8u.in beslag. De Armeense kant was vlug gedaan. In het stuk niemandsland, je gaat een brug over, moest ik een hoofddoek om, die ik de gehele tijd in Iran zou moeten dragen. Tevens moet alles bedekt zijn, dus lange mouwen en sokjes in je sandalen/gympen. Eerste aanblik bij de grens waren Komeyni en  Khamenei. Aan de Iraanse kant wachten reeds onze twee Engelssprekende Iraanse gidsen, die ons door het ingewikkelde proces aan de grens, hielpen. Deze gidsen blijven de gehele tijd dat we in Iran zijn, bij ons en slapen in de camper van de leiding. Pas bij de Pakistaanse grens nemen we afscheid van hen en wacht in Pakistan weer een andere gids voor het gehele traject. Doordat de grensovergang veel tijd in beslag had genomen, hebben we de nacht op een doodlopend stuk weg gebivakkeerd.

De eerste aanblik bij daglicht waren stenen, zand, zand en stenen. Droog en dor landschap.

De eerste grote plaats die we aandeden was Tabriz waar we in een mooi park stonden. Het was vrijdag, hun zondag, en iedereen picknickte. Toen wij door dat park liepen werden we door verschillende families uitgenodigd hieraan deel te nemen. We kregen gevulde dadels, gedroogde vijgen, geroosterde zonnebloempitten ( lekkernij in Iran) en natuurlijk thee, wat op een petroleumstelletje werd klaargemaakt. Iedereen wil je op de foto. In ‘n moskee kennis gemaakt met een Iraans meisje van 10 jaar en we whatsappen nu met elkaar. Zo probeert ze haar Engels op te krikken en ik leer wat Frasi.

De verandering is gaande in Iran, van traditioneel naar modern, maar zal nog geruime tijd duren. Toerisme komt hier goed op gang. Bij diverse bezienswaardigheden, grote bussen met Duitsers, Italianen, Fransen en Chinezen.

In Europa hebben we een ander beeld van Iran als wat we nu met eigen ogen zien! Erg gastvrij, vriendelijke en openhartige mensen. Iedereen zegt: welkom to Iran en zwaaien naar ons. Ze hebben veel last van de westerse boycot, maar ook dat heeft z’n voordeel gehad. Voor de boycot werd alleen ruwe olie geëxporteerd, maar nu door de kennis vd chinezen (in ruil voor olie), kan Iran al 30% zelf raffineren.  Auto's kunnen ook niet meer geïmporteerd worden, dus maken ze zelf auto’s en deze worden geëxporteerd naar Turkmenistan, Colombia enz . Inflatie is van 30% naar bijna nul en overal wordt gebouwd.

Wat n groot probleem aan het worden is in Iran is het water. Iran bestaat uit een groot gedeelte uit woestijn en er is in de steden een chronisch tekort. De Iraniërs weten dat wij veel water hebben en vragen op straat of wij water willen ruilen voor olie, ha ha. Naar voetbal wordt hier ook veel gekeken. Als we zeggen dat we uit Holland komen, dan zeggen ze gelijk: Robben, v Persie!

Wij maakten in het begin de fout een duim op te steken, maar dat staat hier gelijk aan onze middelvinger de hoogte in doen, oeps. Rechterhand op je hart leggen en shalam zeggen moet het zijn!

Je bent hier gelijk miljonair. Voor € 25 krijg je 1 miljoen rial. Visa of MasterCard is hier niet te gebruiken, alles gaat cash. Diesel kost €0,10, voor de Iraniërs kost het € 0,05! Leven is hier erg goedkoop. Wegen en infrastructuur zijn prima in vergelijk met Armenië, maar het verkeer is een gekrioel van (witte) auto's en brommers door elkaar en wonderbaarlijk genoeg gaat het steeds goed. Tweebaanswegen worden ineens door 4 auto's  bereden met een tussenruimte van 10 cm. Twee, driedubbel parkeren geen probleem, gewoon doen. Net als van de rechterbaan, links moet afslaan, gewoon je auto ervoor zetten en waarom een rotonde 3/4 nemen als je naar links moet, gewoon de shortcut nemen en ‘n stukje tegen het verkeer in. Moet allemaal kunnen. Je moet je ruimte hier echt claimen, anders kom je niet waar je wezen wil.

De jonge Iraanse vrouwen dragen hun hoofddoek een stuk achter op het hoofd en lopen op naaldhakken/sneakers of flatjes over straat, de ouderen dragen een chador. Dames lopen opgemaakt en gemanicuurd over straat. De jongeren houden erg van bling, bling. Thuis worden de prachtigste gewaden gedragen.

Wat betreft de emancipatie: vrouwen zitten achter in de bus en de mannen voorin! De man draagt zorg voor vrouw en kinderen, maar vrouwen werken ook. Mocht een man geen inkomen hebben, dan wordt er niet getrouwd ook al heeft de vrouw werk. Vrouwen rijden wel auto en een gearrangeerd huwelijk gebeurt nog maar zelden meer. De jeugd is heel ijdel, beide sexen laten hun neus verbouwen naar westers model. Is soort statussymbool, iedereen loopt trots met z'n neus in verband.

In Teheran stonden we in een park bij de tombe van Komeyni en z'n zonen. Die wordt nog steeds aanbeden. Vrouwen en mannen moeten apart deze moskee in en ik moest ook een chador omdoen, maar binnenin de moskee waren de sexen weer gemixt. Het is een heel groot sociaal gebeuren in de moskee . Iedereen zit relaxt op de Perzische tapijten, speelt met z'n kinderen of gaat naar de tombe daar om te bidden. Achter de soms grauwe voorgevels van de huizen, ligt elke keer n paleisje als huis, verscholen!

In Teheran kwamen we een ander Nederlands stel uit Enschede met n camper tegen, maar die kwamen uit China op weg terug naar huis. Laten die nu ook een MG hebben, dus stof tot praten, genoeg! Kleine wereld toch!

Ergens in een iraans restaurant zagen we een Iraans bruidje. In het wit, ook witte hoofddoek! Daar hebben we ook kamelenvlees gegeten, lijkt heel veel op draadjesvlees, lekker!

Het platte brood hier is een lekkernij. Kost maar € 0,03, en wordt op kiezelsteentjes in de oven gebakken. Je moet ze er zelf uitpeuteren.

Door de gidsen weten we nu het verschil tussen soennieten en sjiieten en tussen de zwarte en witte tulbanden van de ayatollah's en imans en 1 of 2 minaretten en 3of 5 keer oproepen tot gebed.

Vanuit Teheran, 15 miljoen inwoners, naar Esfahan met twee miljoen. Mooie stad en weer vele moskeeën en grote bazar. Daar hebben we een Perzisch kleedje gekocht voor in de hal!

Religie, economie en politiek zijn erg met elkaar verweven.  Met de mensen op straat kan je openhartig over deze onderwerpen praten. De val van de laatste sjah is ingezet door de bazaars, want de bazaars wilde geen supermarkten naar westers model, wat de sjah wel wilde. De bazaars zijn erg machtig in Iran. De Iraniërs hebben meer dan 100 vrije dagen per jaar, ze worden althans niet moe van het werken (per dag zijn de winkels maar 4 u open, twee in de morgen en twee uur in de namiddag. Facebook is hier afgeschermd.

De volgende plaatsen waren Esfahan,Yasz en Shiraz. In Yazd is een vernuftigd watersysteem vanuit de bergen gemaakt. Gescheiden water voor drinken en wassen komt via ondergrondse kanalen, koel de huizen binnen en worden verder gekoeld middels windtorens. In Persepolis, stad dichtbij Shiraz, staat nog een paleizencomplex dat door Alexander de Grote is verwoest. In een museum een drinkbeker uit de 8e eeuw BC. De shirazwijn, bekend van de druivensoort, wordt sinds de revolutie niet meer gemaakt in Iran. de stekken van deze druivensoort zijn elders gepoot.

Zo ontzettend veel cultuur! Jammer dat Iran wat foute vrienden heeft, maar verder is het ‘n land die we van harte kunnen aanbevelen.

We zijn nu in de meest zuidelijke plaats in Iran die we aandoen, Shiraz en w.s. ook de laatste gelegenheid voor goed internet. Hierna volgen nog de plaatsen Kerman en Bam en dan de grens met Pakistan. Pakistan gaan we in 6 dagen door. We rijden in konvooi met voor en achter politiebewaking. Dit gedeelte van onze reis wordt de meest gevaarlijke, want het ligt tegen de grens met Afghanistan en wordt gekenmerkt als smokkelgebied.

 

Van de ruim 820 foto’s die we gemaakt hebben in Iran, hebben we een compilatie moeten maken voor ons blog. Het zijn er veel, maar zo mooi!

Al met al is het een heel epistel geworden, het blog, maar we hebben een uniek inkijkje gehad in het dagelijks leven van de Iranieers, een wereld waar we weinig weet van hebben. Inside out!

 

Tot het volgende blog!

Gerard en Thea