Alaska
De grensovergang Yukon (Canada) / USA gaf totaal geen problemen. We zijn blij dat we geen nieuwe voorruit in LA erin hebben laten zetten, want inmiddels hebben we er twee “sterren” bij!
Ons doel was om als eerste naar Fairbanks te rijden, om dan te kunnen vermelden dat we het GEHAALD hebben !!!
Van het, met de auto bereikbare, meest zuidelijkste plaats (Ushuaia) in Argentinië, naar het meest noordelijkste plaats (Fairbanks) in Alaska/USA. Prudhoe Bay ligt weliswaar 600 miles noordelijker, maar dat is enkel een nederzetting voor mensen die aan de oliepijplijn werken. Het is een onverharde gravelweg, zo slecht dat het eigenlijk geen weg is. De pijplijn loopt door geheel Alaska, soms ondergronds en vaak bovengronds naar Valdez in het zuiden alwaar het in olietankers de hele wereld overgaat.
In Fairbanks (tijdverschil 10 uur) is het in augustus om 24 uur nog schemerig. De savooiekolen die we gezien hebben, zijn door het vele daglicht enorm groot, wel 70 cm in doorsnee. Net voor Fairbanks ligt het plaatsje North Pole (officieuze woonplaats van de kerstman), het is daar het hele jaar door kerstsfeer. Onderweg kwamen we vele “vreemde” verkeersborden tegen.
Als je van Fairbanks naar Anchorage rijd, kom je langs Denali NP. Hier mogen geen particuliere auto’s in alleen met een bus met een gids. Maar wat een ongerept natuurschoon en wildlife hebben e daar gezien !
Anchorage is een stadje met weinig sfeer en het was koud en regenachtig. In 1964 vrijwel voorledig verwoest door een aardbeving. Wat ons opviel was dat Alaska zo warm was. We hadden gerekend op spijkerbroek en trui, maar dat hebben we weer vlug ingeruild voor de korte broek en sandalen (op Anchorage na).
We hebben ergens onderweg nog een lezing bijgewoond van twee biologen die over het vuur en de permafrost zeer boeiend vertelden. De branden, vaak ontstaan door blikseminslag, worden gecontroleerd bewaakt. Alleen als er direct menslijk gevaar dreigt, komt de vrijwillige brandweer in Aktie. De filosofie hierachter is dat de branden in de bossen weer nieuwe kansen geven voor de zaden ect. De permafrost is een natuurlijk verschijnsel, wat al op 40cm diepte kan zitten en wel honderden meters diep de boden in gaat. Door de bevolking wordt deze als een natuurlijke koelkast gebruikt. Je graaft een gat en 40 cm op diepte zit je vaak al op het massieve ijs. De permafrost verdwijnt langzaam en het is een probleem die, met name in Alaska, door de klimaatsverandering, zich openbaart. Landdelen aan de kust kalveren af en het wegdek vertoont een golfslag of meters diepe gaten in het asfalt. Er moet dus in het seizoen, wat duurt van kalfmei tot begin september veel herstelwerkzaamheden aan de weg plaatsvinden. In Alaska wordt gewerkt met pilotcars, die je moet volgen bij een opgebroken weg.
De gelaatstrekken van de mensen die we tegen zijn gekomen in Alaska hebben iets Indianen- (veel totenpalen zie je hier) Eskimo / Aziatisch achtig. De bossen en andere ongereptheid waar 98 % van Alaska uit bestaat, wordt hier Taiga genoemd net als in Rusland, de aardophogingen met water gevuld noemen ze een pingo, net als in Nederland.
We hebben veel zwarte beren op onze rijweg gezien, gewoon langs de kant van de weg. Te eten of om over te steken. Ook Grizzlyberen, Moose, Kariboes en berggeiten, zo mooi. We dachten met Britisch Colombia de hemel op aarde gezien te hebben, maar Alaska heeft ons hart voorgoed gestolen ! De ongereptheid van de natuur, je zo nietig voelen in zo’n onmetelijk land, de wilde dieren, de rust en stilte …….. adembenemend !
Alaska echt een aanrader !
