Allerlaatste blog van:
PanAmericana.Lascaris 2012-2013
Na ruim 11 maanden, ruim 50.000 km, 8000 foto’s, 1 kapotte voorruit en deur, duizenden liters diesel, en vier nieuwe banden verder komt, er en eind aan onze reis.
Het was een reis met vreugde, verdriet, ontroering, nieuwe vriendschappen, gevaar, inzicht in eigen kunnen, maar bovenal heel genieten van elkaar, nieuwe culturen, spectaculaire landschappen.
Iemand zei ergens onderweg: “you’re living the dream”, wat zo waar is gebleken. Op mijn verjaardag, juli 2012, kreeg ik van mijn kleinkinderen het bordje met de tekst: “Wish it-Dream it-Do it”. Er was toen helemaal nog geen sprake van een camper, laat staan een lange reis, maar wat een vooruitziende blik, want het hangt op een plek in de camper alsof hij ervoor gemaakt is!
We hebben:
- Niet alleen de langste weg over land gereden, van de Zuid- naar de Noordpool, maar ook nog eens de langste afstand over land van de Pacific - naar de Atlantische oceaan (Anchorage -Halifax). Maar ook de kortste, n.l. langs het Panamakanaal, 30 km van Panamacity naar Colon.
- Het grootste zoetwatermeer ter wereld gezien- Lake Superior- met een opp. van 82000 km2.
- Het hoogstgelegen zoetwatermeer van Zuid Amerika tussen Bolivia en Peru aanschouwd. Het Titikakameer op 3812 hoogte met een opp. van 8340 km2
- De hoogste bergpas, die met de auto te berijden is, bedwongen (met angstzweet weliswaar). De Aqua Negra. Hoog 4780 mtr.
- De op een na grootste zoutvlakte ter wereld- Salar de Uyuni- 10582 km2 in Bolivia beleefd.
- Bergen, dalen, woestijnen, obstakels, kuilen, corrupte agenten en gevaarlijke momenten getrotseerd.
- Het grootste zoogdier tot de kleinste orchidee ter wereld bewondert.
We hebben in diverse soorten vervoermiddelen gezeten, zoals: vliegtuig, ferry, Canadese canoe, gammele taxi, koetsje, fiets, boot, Greyhound, bus, monorail, panoramatrein, metro, tuk-tuk en ambulance.
Wij willen onze dank uitspreken aan:
- De kinderen, die foto’s –filmpjes van de kleinkinderen trouw hebben opgestuurd. Voor het nazien en sorteren van de post. Voor het wegbrengen en halen naar en van Schiphol. Voor het meedenken en opsturen van een nieuwe gasdrukregelaar. Voor de oplossingen als er problemen met de pc/router waren. Voor de gevulde koelkast bij thuiskomst.
- De beide buren voor hun oplettendheid tijdens onze afwezigheid. Voor het provisorisch maken van het dakluik dat er met een storm was uitgewaaid. Voor het sneeuwvrij houden van onze oprit zodat het leek of we thuis waren. Voor het maken van foto’s van het nieuwe dakleer.
- Jannie voor het luchten en schoonmaken van ons huis na zo’n lange afwezigheid.
- Johan die ons op de hoogte hield van wat er op ons buurtje speelde.
- Marjolein, Loetje en Frans voor hun korte berichtjes en woordspelletjes.
- Firma Gardenier Campers in Dronrijp voor hun technische support met vragen over de camper.
- Marieken voor het invliegen van de benodigde apparatuur.
- Dirk voor zijn begeleiding in en verhalen over Zuid Amerika.
- Ton en Karen voor hun gastvrijheid in Ottawa.
- Iedereen die ons gemaild heeft, lang, kort, eerlijke, lieve, humoristische mails. Dat zij ons lieten delen in hun wel en wee het afgelopen jaar was hartverwarmend. Nederland was ineens heel dichtbij.
Dat deze reis beslist niet onze laatste zal zijn is ons nu al duidelijk.
Het is een “way of life”, die ons zeer goed bevalt.
Straks als we weer thuis zijn gaan we ons “gewone” leventje weer gestalte geven.
Hoe………………….geen idee
Heimwee……...……wellicht
EEN REIS IS OP WEG GAAN MET JEZELF.
Gerard &Thea Lascaris
gerard@lascaris.nl
thea@lascaris.nl
Ottawa, Montral, Québec.
Voordat we naar Ottawa reden, zijn we nog in een openluchtmusea in Algonquin park geweest en hebben gezien hoe de arbeiders vroeger zonder elektrische apparatuur de bomen kapten, vervoerden met paard en wagen of over water en over hun woonomstandigheden. Blij dat we in deze tijd leven! Er was een ongebreidelde boomkap in die tijd, want er was toch zoveel bos! Maar waar de natuur eeuwen over gedaan heeft om zo uit te groeien is door mensenhanden in 70 jaar aardig vernield. Nu is er gelukkig regulatie voor.
De eerste van de drie grote steden op rij, was Ottawa. Het kanaal wordt 's winters omgetoverd in de langste verlichte schaatsbaan van Canada, 8 km. De sluizen liggen direct achterelkaar, want er is een behoorlijk verval. In Ottawa ligt een heel stuk Nederlandse geschiedenis, omdat prinses Juliana in de oorlog daar met haar kinderen verbleef. Het is de hoofdstad van Canada met al zijn ambassades een mooie, rustige stad in vergelijk met Montréal, daar zijn we uitgevlucht! Voor ons veel te druk! Québec en zijn provincie zijn totaal Frans talig georiënteerd. Terwijl alles in alle andere provincies tweetalig is, is in Québec alles alleen Frans. Probeer je het in het Engels, dan kent alleen de jeugd het een klein beetje.
Dat hebben we gemerkt toen we vast kwamen te zitten bij een wegopbreking! Er stond wel route barrèe, maar auto's en vrachtverkeer reden gewoon door, dus wij ook!
We kwamen in de rulle ondergrond finaal vast te zitten! Ik zei nog optimistisch dat er op deze manier een file zou ontstaan en ze ons wel zouden willen helpen. Maar dat was buiten de waard gerekend! Niemand stak een hand uit. We waren stomme uilskuikens en redt je maar!!! Had het bord maar goed gelezen, want er stond ook een Detour aangegeven. Gelukkig zijn we zelf na het aansjouwen van stenen voor een hardere onderlaag er op eigen kracht weer uitgekomen, pfffffff. Daarna hebben we onze weg vervolgd langs de St. Laurensbaai en verder de schitterende kustweg naar het zuiden.
In Hopewell Rocks hebben we het hoogste tij verschil ter wereld beleefd. 13,5 mtr! Er verplaatst zich daar 100 biljoen ton water elke 25u. We konden lopen over de vloer van de oceaan! In deze omgeving is het alles kreeft, wat de klok slaat! Heerlijk.
We zijn nu in onze laatste provincie Novo Scotia. Nu alleen nog het laatste stukje rijden naar Halifax en zit het jaar reizen erop! Zaterdag 12 oktober komen we weer aan op Schiphol. Heerlijk om onze dierbaren, vrienden en kennissen weer te ontmoeten. We hebben genoten van dit jaar, wat naar onze beleving ontzettend vlug gegaan is, maar er is geen beter thuis als thuis!
