Malborough en Canterbury
Vanuit Picton verder kronkelend over de Charlotte drive naar het Noorden, helemaal naar Cape Farewell, wat het noordelijkste puntje van het Zuidereiland is.
Voor de liefhebber: N 40.30 O 172.41.
We zagen in de buurt van Picton veel wegen met wegverzakkingen van de recente aardbeving. Het Abel Tasman NP was een klein paradijsje. Zo mooi en nogal wat tracks gelopen.
Na het noorden zijn we naar de westkust gegaan. Prachtige valleien en imposante bergen. Deze zijn hier veel hoger dan op Noordereiland. Elke bocht geeft weer een nieuw schilderij. De Pancake Rocks, waar je goed de lagen kan waarnemen en de Blowholes. Hier kan bij hoogtij en hoge golven, de zee via de pancakerotsen omhoog spuiten. Helaas waren beiden niet het geval. Laagtij en kalme zee.
NZ is een waterrijk land met veel rivieren. De tweebaanswegen worden bij een brug ineens 1 baan, dus de ene keer geef je voorrang aan tegemoetkomend verkeer en andersom. Is een leuke variatie op verkeersdrempels! Ook gaan de trein en de auto soms gezamenlijk over 1baans-brug. Dat laatste hebben we een keer eerder gezien in Myanmar. Ook een bezienswaardigheid was een spoorrail dwars door een rotonde in Greymouth! Of een drive true receptie voor campers op een camping om je aan te melden!
Je ziet hier toch weinig schapen, terwijl wij dachten dat NZ een schapenland bij uitstek is. Wel veel rundvee, maar weer weinig akkerbouw. Ook zagen we nogal wat kuddes rendieren die gefokt worden. Je komt ook langs gebieden met eindeloze wijnranken en wijnhuizen om te proeven. Wij hebben besloten dat in Nappa te doen, als we weer op Noordereiland zijn. Soms is er voor eigen consumptie een kokkel- of forelbeperking bij rivier of meer, wat overal goed aangegeven staat of waar het zelfs gevaarlijk is.
In heel NZ zijn geen vlinders, dus de bloemen die hier zijn, worden door de motten ’s nachts bestoven. Er zijn hier ook veel sportieve toeristen die bepakt en bezakt, op de fiets het Zuidereiland gaan verkennen. Wij doen het ze niet na met bergen die een hellingspercentage hebben van soms meer dan 16%.
Op weg van Greymouth naar Christchurch kwamen we ergens op de Arthurpass Ditte (Nederlandse die in 1996 geëmigreerd) en Dave (’n echte Kiwi) tegen. Zij zijn erg sportief en mountainbiken veel. Van hen een mooie kalender gekregen met eigen gemaakte foto’s. Op ‘n camping kwamen we ook een Nederlandersstel tegen die met een kindje van nog geen twee en een tweeling van 8 mnd in een camper aan het toeren waren. Dat lijkt ons nu een hele opgave!
We zijn vanaf Arthur pass bovenlangs Christchurch eerst noordelijker gegaan. We wisten dat Kaikoura afgesloten was voor de buitenwereld na de beving van 13-11. We konden komen tot Cheviot en toen zijn we weer omgekeerd nu richting Christchurch.
Volgende blog begint waarschijnlijk in Christchurch, maar je weet het bij ons nooit. Plannen kunnen zomaar weer veranderen!.
