Top End and back.
We hebben West-Australia verlaten en zijn nu in de Northern Territory, de vergeten provincie.
De grensovergang was dit keer ’n makkie, geen fruitvliegcontrole, maar de klok ging wel weer 1,5 u achteruit. Tijdsverschil met Nederland is nu 7,5u.
Katherine is de eerst redelijk grote plaats en hebben 25 km verderop een boottocht gemaakt in de Katherine Gorge. We moesten stroomopwaarts ’n keer overstappen op een kleinere boot, want de kloof was behoorlijk smal geworden. De vleermuizen zijn daar een plaag: koop er twee en je krijgt er tweeduizend gratis bij, aldus de gids!
Op weg naar Darwin zijn we eerst naar Litchfield NP gegaan. Daar zijn drie verschillende soorten watervallen over ‘n lengte van 60 km. In de eerste kan je van plateau naar plateau je al zwemmend laten afzakken. De tweede 20 km verder is van een heel andere orde en de derde heeft een groot bassin voor zich, waarin gezwommen kan worden. We staan daar op een bushcamping, stopt er een Apollo busje, stapt een vrouw uit en vraagt of we Kees en Mariëtte Leijten kennen. In zo’n onnoemelijk groot werelddeel kom je gezamenlijke kennissen tegen. Hoe klein is de wereld! Paula en Meija kennen Kees en Mariëtte van hun gezamenlijke Rusland reis en wij kennen K&M van de Zuid-Amerika reis.
Vele termietenheuvels zijn enorm hoog en ingenieus gebouwd. Ze zijn vaak breed en de kopskanten zijn smal. Zo komt het dat de zon de oost- en westkant van de heuvel het langst beschijnt en de noordkant, waar de zon staat op z’n heetst van de dag staat, het minst. Dit geeft binnenin de termietenheuvel een constante temperatuur van 30 gr.
Wat zijn de Aussies toch aardige en gastvrije mensen. Bij ‘n road-top waar we de nacht wilden doorbrengen kwamen er ineens 10 caravans bij. Het werd passen en meten, hadden daardoor contact en werden voor happy hour uitgenodigd. De groep van 10 caravans deden vrijwilligerswerk voor flying doctors en hadden hun vakantie daarvoor opgeofferd. Ook hadden we ergens op ’n parkeerplaats een papiertje onder de ruitenwisser zitten met adres en telnr. van Clare en Pete die in een voorstad van Sydney wonen. Als we wilden konden we op hun oprit staan om de stad te bekijken. Super!
Darwin is in de Tweede Wereldoorlog behoorlijk beschadigd. Op Darwin zijn meer bommen gedropt door de Japanners dan op Pearl Harbor! Overal zijn herinneringen aan deze oorlog. De tunnels in de berg waar brandstof in verborgen werd, de bush landingsbanen waar de RAF de aanval op de Jappen in Indonesië uitvoerden en het oorlogsmuseum.
Na de oorlog is Darwin opnieuw opgebouwd maar in december 1974 is Darwin weer voor 2/3e vernield door Cycloon Tracy en in 2010 was Darwin weer “herrezen”. Alleen staat er nergens meer een oud gebouw.
Met name in Darwin zagen we de problematiek van de Aboriginals. Drugs en met name de alcohol maakt dat ze de hele dag in de schaduw van bomen rondhangen. Als wij alcohol/wijn kopen wordt dat geregistreerd en is gelimiteerd. Maar sommigen klampen je aan en willen dat jij voor hen gaat kopen, want zeggen ze fel: This is our land and you have to buy food and drinks for us! De Australiërs zijn zeer negatief over de Aboriginals. Hoe dit ooit goed moet komen?
De Aboriginals kunst is daarentegen prachtig, zowel in Museum and Art Gallery of the Northern Territoy als de miljoenen jaren oude Rock Paintings in Kakadu.
In Darwin vatten we ook het plan op om er even tussenuit te gaan! Reizen maakt blijkbaar moe en aangezien we al 8 maanden “on the road” waren, leek het ons een goed idee om de batterij op Bali (het land van de Goden) op te laden. Zo gezegd, zo gedaan. Twee dagen later en twee uurtjes vliegen verder, kwamen we in een andere wereld. De Aziatische verkeerschaos, de stalletjes met eten, de offertafeltjes en de gedienstigheid van de bevolking. We hebben ons alleen maar laten verwennen met zalig Indisch eten en massages, want 15 jaar geleden hebben we alle high lights van dit prachtige eiland al gezien. We hebben het heerlijk gehad!
Weer terug in Darwin gingen naar Kakadu NP in Arnhemland. De Wetlands met z’n waterbuffels, de waarschuwing overal voor het gevaar van de loerende krokodillen, de hoppende kangoeroes over de weg, de diverse prachtig gekleurde vogels.
De temperatuur is hier al maanden 30+ en hebben na 29 maart nog geen druppel regen gehad!
We zijn nu inmiddels terug in Kartherine en vertrekken maandag voor de oversteek naar de Oostkunst zo’n 2200 km zuid/oost.
