dinsdag 10 februari 2015

Myanmar

De bevolking is ontzettend aardig, gastvrij, bescheiden en hulpvaardig.

Myanmar was tot 10 jaar ‘n gesloten land, geregeerd door een militaristisch systeem. Als een toerist of zakenman het land binnen wilde, moest er grof geld gegeven worden voor ‘n visum van hooguit 8 dagen en er werden maar 1000 visums per jaar uitgegeven. In 2010 is het land verder “opengesteld” voor toeristen en zij komen in grote getale. Toeristen die Myanmar bezoeken, komen veelal uit Thailand. Zij maken ‘n uitstapje van 5 dagen vanuit Thailand met het vliegtuig om hun visum in Thailand te verlengen. De meest bezochte plaatsen zijn Bagan, Mandalay en Inle Lake. Myanmar begrijpt heel goed dat toeristen een grote bron van inkomsten zijn voor hun land en er zijn inmiddels prima accommodaties voor hen.

Pas de laatste twee jaar worden er buitenlandse voertuigen toegelaten aan de grens. De Duitse organisatie waar wij nu mee reizen, had twee jaar terug de primeur om als eerste buitenlandse natie met campers het land binnen te rijden! Toen was er nog konvooiplicht, maar wij hebben routeplicht. We mogen niet afwijken van de door de overheid ingestelde route. Ze zijn als de dood dat we gaan " zwerven" door het land! We worden wel overal gecontroleerd en langs de route wordt steeds opgeschreven, wie al langs is geweest! De overnachtingsplek wordt ook aangewezen door de overheid.

Bij de grens van India/Myanmar stonden wederom twee Engelssprekende gidsen ons op te wachten voor een vlotte passage langs de douane en andere formaliteiten. Deze reden de gehele tijd met ons mee, tevens een overheidsbeambte ter controle.

Dus bij "open" kan je je vraagtekens zetten.

Vanaf de Indiase grens Myanmar in, was het 130 km eenbaansweg, zelfs een stuk weg waar we gezamenlijk met de trein overheen gingen! Overal wordt druk aan de weg gewerkt. Mannen doen het zware werk, van keien met 'n hamer kleinere stenen maken en de vrouwen dragen deze, in mandjes op hun hoofd naar de plek waar de weg verbreed moet worden.

Ossenwagens, brommers, fietsen beheersen het straatbeeld op het platteland, in de steden zie je meer auto's. Vijf jaar terug heeft privatisering mondjesmaat z'n intrede gedaan en zijn er veel eigen bedrijfjes gestart. Aung San Suu Kyi (zij is lange tijd verbannen geweest en heeft huisarrest gekregen van de militairen) is hier erg geliefd en velen hopen dat ze volgend jaar met haar NDP de verkiezingen zal winnen. Maar de militairen zitten nu niet meer in uniform in het parlement, maar in hun burgerkleren en maken nog steeds de dienst uit, dus hoe democratisch kan het zijn?

Myanmar is rijk aan grondstoffen zoals goud, zilver, robijn en saffier. Op het land worden zonnebloemen (voor de olie, want heel veel eten wordt gefrituurd), kool, aardappels en rijst verbouwd. Weiden vol met bloemen zoals gladiolen, rozen, chrysanten, anemonen, we waren erg verbaasd. Navraag leerde dat deze bloemen gekocht worden door de bevolking en geofferd worden aan Boeddha.

Het land bestaat voor 99% uit Boeddhisme. Monniken lopen elke ochtend op blote voeten rijst, geld of ander goed op te halen bij de mensen. De mensen geven gul, want aan de monniken schenken, is indirect schenken aan Boeddha. De gulle gaven worden dan naar het klooster van de monniken gebracht, rijst wordt opgewarmd en om 10.15 wordt door het hele land de gong geslagen voor het eten, wat de monniken 1x per dag nuttigen. Al hele kleine monniken gezien, maar ook nonnen zijn er. Alle monniken en nonnen scheren hun hoofd kaal.

Maar Myanmar is echt n land in opkomst, dat merk je aan de mensen, gebouwen, westerse producten in de winkeltjes en her en der golfbanen!  De mensen willen graag met je praten, soms is er ‘n taalbarrière, maar met handen en voeten kom je er wel uit. Met name op het platteland zijn er roeptoeters die de hele dag vertellen, hoe goed het is om in Myanmar te leven!

Er wordt hier nu voor het eerst reclame gemaakt voor haar- en verzorgingsproducten zoals Sunsilk en Ponds, wat bij ons in de jaren 60 bekend was. Internet is “in de maak”, nog slecht voor westerse begrippen.

Bagan is de plaats waar 2000 pagodes (hetzelfde woord als voor stoepa's) op 35 km2 staan. Onze overnachtingsplek voor 4 nachten was achter ‘n pagode en de camper mocht al die dagen NIET verplaatst worden van de overheid. We hebben toen een elektrisch scootertje gehuurd, om al dat moois te gaan zien. In Bagan spraken we voor het eerst deze reis met Nederlandse jongens. Toen door naar Mandalay een heel drukke stad. De langste teak-brug van Myanmar (meer als n mijl lang), het klooster en de vele handarbeidwinkeltjes waar we langs geloodst werden, we vonden dit niet zo bi (veel comercie).

Inle Lake daar en tegen was prachtig mooi. Zoals de vissers met 1 been de peddel bedienen en dan 2 handen vrij hebben om met de korf en spies de vis te vangen. Floating gardens hebben ze daar op het meer, met bloemenvelden, komkommers, tomaten etc.

Mannen vrouwen en kinderen "schminken" elke ochtend hun wangen, voorhoofd, neus en kin in met schors van de sandelhout boom. Dit wrijven ze op een stenen schrijf met wat water tot ‘n papje en brengen het dan aan op hun gezicht, Tanakah heet het. Ook ik ben verscheidene keren gevraagd om mij dit goedje ook op te laten brengen. Het is lekker koel en is goed tegen het verbranden. Want warmer wordt het elke graad die we zakken richting de evenaar!

Ook het koloniale verleden is hier zichtbaar. Veel is in verval. Wat nog wel Engels is: afstanden worden in mijlen aangegeven, diesel gaat per gallon, stuur in auto’s zit rechts, maar er wordt WEL rechts gereden!

In Rangoon hadden we een overnachtingsplek aan een meer. Daar werd toevallig door een zeer bekende popgroep in Myanmar een clip opgenomen. De campers en wij als publiek maakte de clip tot iets speciaals. Kijk maar op youtube. De groep heet Immortal en de zangeres is Thiri Sue.

We nemen node afscheid van dit mooie afwisselende land en hun mensen. Op naar Thailand.

Eerst voor 7dagen (gaan dan naar Laos, Vietnam en Cambodja) en daarna nog eens 14 dagen terug naar Thailand alvorens Maleisië aan te doen.

Voordat we Myanmar ingingen hebben we op de laatste dag in India, een jeepsafari gemaakt. Meer dan 2000 witte neushoorns en 1200 Indiase olifanten in een gebied van 375 km2.

Groeten uit Myanmar,

Gerard & Thea