India, Agra.
In Mumbai viel het ons op dat daar geen koeien in de stad liepen! Wat n verademing! Het is een erg grote stad met ontzettend veel verkeer. De dag dat we sightseeing Mumbai gedaan hebben, zaten we meer in de bus alsdan we wat gezien hebben. Maar Victoriastation, waar HET knooppunt van de Indiase spoorweg is, kan je werkelijk over de hoofden lopen als er n trein binnenkomt. De wasplaats waar alle was van hotels in Mumbai gewassen en gedroogd worden was n kleurrijk gezicht. Ook het huis waar Gandhi een tijd gewoond heeft is zeker n bezoekwaard geweest.
In Mumbai heb ik, omdat er n verdacht plekje op m'n rug was gekomen, een biopsie in een privékliniek laten doen. De uitslag kreeg ik een week later per mail en het was gelukkig niet kwaadaardig!
Mumbai was de zuidelijkste stad die we in India aandeden. Vanaf toen ging het schuin noordwaarts naar Agra. De snelwegen, ja wat heet....fietsers, bromfietsen, auto's, handkarren, vrachtverkeer, alles kan je als spookrijder tegemoet komen. Is hier heel gewoon. En dan de koeien, zwijnen, ossen, buffels, dromedarissen, kadavers ontwijken, valt niet altijd mee.
Maar goed, vanaf Mumbai waren het alleen maar tweebaans- of soms eenbaanswegen, waar we op gereden hebben. Erbarmelijk slechte wegen, daar in het binnenland.
We hebben de prachtige oude verloren stad Mandu gezien en daar aan de voet overnacht. We hebben in een natuurreservaat gestaan, waar we 's middags op jeepsafari gingen naar een soort zeldzame ezels, maar alles wat we gezien hebben......geen ezels. Om 18.00 uur is het hier donker en midden op n grote kale vlakte lag een kleed, waar we de stilte (eindelijk)gehoord hebben en de sterrenhemel op onze rug aanschouwd, een magisch moment!
Wat ook indrukwekkend waren de grotten van Ajanta en Ellora. Dit zijn kloosters gewijd aan Boeddha en Shiva. Ze stammen uit de 8eeuw BC en elke kamer is van boven naar beneden uitgegraven met alleen het gereedschap wat toentertijd voorhanden was.
Het is hard werken voor het gewone volk. Aan het lichaam zit geen grammetje vet! We spraken met een gezin, werkend op de zoutvlakte, dat voor elke "oogst" van 100 kg zout ze 20 roepies ( €0,26) krijgen. Dat is dan na 21 dgn. hard werken!
Door de erg slechte wegen, die deze naam eigenlijk niet mag hebben, is ons interieur aan het wankelen gegaan. In Pakistan was het al de wc deur en koelkast, maar nu is het gehele keukenblok, wat gaat wijken van de wand. Gelukkig is Gerard handig, hout gekocht, ter versteviging vastgelijmd en geschroefd, hopelijk houdt het de slechte wegen die nog gaan komen.
De Taj Mahal is werkelijk wondermooi. Wat een prachtige architectuur. Gelukkig hadden we prima weer, we werden tevoren gewaarschuwd dat het deze tijd tot februari vaak alleen maar in nevelen gehuld is. Wel vroeg opstaan en om 5u a.m. met de bus, maar bij zonsopgang om 6.30 is de Taj Mahal op z'n mooist!
De groep wordt steeds hechter, want we hebben met elkaar al heel wat meegemaakt. Er hebben zich al flinke aanrijdingen voorgedaan bij de medereizigers. Een camper heeft een brommer met drie opzittenden onder z'n auto gehad. Een heeft, in twee afzonderlijke dagen aan rechter-, maar ook linkervoorkant, alles stuk, bij een ander is de rechterbuitenspiegel eraf gereden.
Bij een van de ongelukken waren we als eerste ter plaatse om te helpen. Er staan gelijk 50 man om je heen en willen geld, ook al ben je NIET de veroorzaker. Iemand uit die kluwen mensen werpt zich op als woordvoerder of onderhandelaar van de andere partij en dan is het een soort handje klap! In de ogen van ook de rechter, mocht je het voor willen laten komen, ben je als rijke buitenlander in het nadeel. Het is een totaal ander rechtssysteem als bij ons!
In Agra heeft, na ruim twee weken, het Zwitserse echtpaar, waar de versnellingsbak etc. door eigen schuld kapot, zich weer bij ons gevoegd.
Wat kunnen we van 5,5 week India zeggen? Alles wat al over India is geschreven, klopt. De viezigheid, de rotzooi, de smog, het krankzinnige verkeer, maar ook de schoonheid van de gebouwen, de invloeden van Perzië, Oezbekistan, Mongolië en Engeland, worden weerspiegeld in de gebouwen, paleizen, tempels en moskeeën.
Wij hebben in dit land van twee zelfkanten van deze maatschappij een inkijkje mogen nemen, wat niet iedere toerist gegeven is!
Eerst in Jaipur, het politiebureau waar we aangifte van vermissing van de bankpassen, creditcard etc, hebben gedaan. De penetrante urinegeur, de kots op de vloer, het gerochel en de fluimen van de gevangenen in de cellen, direct naast m'n stoel en de tweede keer in Mumbai, toen we naar het ziekenhuis gingen voor een biopsie. Een privékliniek is niet wat wij in westerse landen hieronder verstaan, het is nog veel minder dan een algemeen ziekenhuis bij ons.
De sari van de vrouwen van de vier verschillende kasten, ik weet nu het onderscheid. De achtergestelheid van vrouwen is enorm. De rijkdom voor een zo'n kleine bovenlaag en de armoe en verminkingen, handicaps van de uitgestotenen en dit alles naast elkaar!
Dit land met 1,4 miljard mensen, het is overweldigend.
Overmorgen verlaten we India, maar komen er nog twee keer terug. 1x om van Nepal naar Bhutan en 1x om van Bhutan naar Myanmar te gaan.
Maar eerst lonken de bergen en de frisse lucht van de Himalaya!
