Afscheid Zuider-eiland
- en hernieuwde kennismaking met Noordereiland.
Toen we aankwamen in Hanmer Springs waar de Thermale baden zijn, was het koud en regenachtig. We zijn toen eerst maar via de Inlandse weg door gereden naar Kaikura, waar het Episch centrum was van de aardbeving van 13 nov jl. De weg ernaar toe was weer ”open”, maar in Kaikura aangekomen, was dat ook de enige weg weer terug. Bizar hoe zo`n beving het stadje, de infrastructuur zoals treinrails en de wegen heeft vernield. Het stadje wat leeft van het toerisme, bestaat bijna niet meer. Alles moet weer opgebouwd. Zelf hebben we ook n kleine aardschok van ong. 20sec gevoeld. 4.7 op schaal v Richter.
Heel raar gevoel, we keken elkaar aan en dachten dat het schommelen van de camper veroorzaakt werd door de wind, maar er stond geen wind! Gelukkig stonden we in open veld en op ‘n camping, dus we konden de ervaring met elkaar delen, want het adrenaline peil was behoorlijk hoog!
Terug in Hanmer Springs hebben we met mooi weer “genoten” van de rotte eierenlucht en de Thermale baden. Na nog wat omzwervingen en de eindeloze wijnvelden en boomgaarden vol met fruit hebben we in Picton afscheid genomen van het prachtige Zuidereiland. Zo vol verrassingen en schitterende natuur. Op ‘n zondag hebben we vanuit Picton de boot weer teruggenomen naar het Noordereiland, waar we het oostelijke gedeelte van het Noordereiland nog te ontdekken hebben.
In Castlepoint hebben we (ik met veel moeite) de vuurtoren aldaar beklommen en hadden een prachtig uitzicht over de twee baaien, waar we later via het strand naar toe zijn gereden.
Ook kwamen we langste plaatsnaam ter wereld tegen en je kunt een schaap al voor $ 80,- kopen! Ergens onderweg hadden we een verstekeling aan boord, een vogel tussen de grill.
Bij Kidnappers Bay hebben we met de tractor over stenen en door de zee ‘n 4 uur durende excursie gemaakt naar een kolonie van Jan van Genten! We hadden geluk want de jongen vliegen febr uit! Al langsrijdend bij een rots vertelde de gids dat 110 mtr loodrecht boven ons een golfbaan ligt, wat hoort bij de 10 mooiste ter wereld. Entree fee is $ 400,- pp.
Hastings en Napier staan bekend om z’n 60 wijngaarden, waar deze geproefd kan worden. Dat hebben we zeker gedaan en een goede ondergrond als lunch is daarbij wel een vereiste!
Napier is het Art Deco stadje bij uitstek. Daar kwamen we Kitty tegen die daar een schattig B&B runt. Zij kende hotel “ De Zon” in Oosterwolde. Hoe klein kan de wereld zijn!
Vanuit Napier hebben we besloten om de hele East Cape te gaan rijden. Uitermate dun bevolkt en het hele gebied is Maoriland. In Gisborne, waar James Cook het eerst vaste voet aan land zette, hadden we een “ probleempje” met de electra. Niets werkt meer op 12 of 220 volt. De trap stond uitgeklapt en kon op geen enkele manier naar binnen. Dan maar demonteren, wat meer als twee uur duurde. Toen konden we naar een garage rijden. Gerard dacht dat een relais stuk was, die hebben we door laten meten maar bleek in orde. Wat was het dan…….. Zoals zo vaak moet je eerst rustig het handboek doorlezen alvorens je begint te “slopen”. Het bleek uiteindelijk een aan/uit knopje te zijn, die op uit stond. Pfff dat weten we dus voor een volgende keer!
Bij de langste pier van NZ (660 mtr) welke stamt uit 1929, kwamen we Menso en fam. tegen die daar op een camping stonden. Menso is 26 jaar geleden geëmigreerd, is getrouwd en heeft een boerenbedrijf tussen Rotorua en Lake Taupo. Van hen een uitnodiging gekregen om langs te komen, wat we zeker gaan doen!
De Bay of Plenty doet z’n naam eer aan, wat ‘n baaien en dito kronkelige wegen. Over 100 km deed je meer dan drie uur! We zijn nu 50 km voor Rotorua en gaan het vulkanisch gebied in!
